Το Μονομελές Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης, με τη με αριθμ. 1624/2025 απόφασή του, έκανε ολικά δεκτή την αίτηση των εντολέων μας, και αναγνώρισε ότι υφίσταται και στην ελληνική επικράτεια δεδικασμένο που απορρέει από τη με αριθμό ……… απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου (Τμήμα Οικογενειακών Υποθέσεων) της Σιέρα Λεόνε, δυνάμει της οποίας κηρύχθηκε θετό τέκνο των αιτούντων, το ανήλικο θήλυ τέκνο, το οποίο γεννήθηκε στις ……… στη Σιέρρα Λεόνε, έλαβε όνομα …………. και επώνυμο …………… και πλέον ονομάζεται ………….
Η ανωτέρω απόφαση εδέχθη στο σκεπτικό της, μεταξύ άλλων, τα ακόλουθα κατ’ αντιγραφήν: «(…) Από όλα τα νομίμως και με επίκληση προσκομιζόμενα αποδεικτικά μέσα, και συγκεκριμένα από όλα τα έγγραφα, λαμβανόμενα υπόψη είτε προς άμεση απόδειξη, είτε για τη συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων, αποδεικνύονται τα εξής πραγματικά περιστατικά: Οι αιτούντες, οι οποίοι έχουν την ελληνική ιθαγένεια και έχουν γεννηθεί ο μεν πρώτος στις ……….. , η δε δεύτερη των αιτούντων στις ………, κατοικούν στην Θεσσαλονίκη, επί της οδού …………….. και τέλεσαν μεταξύ τους νόμιμο πολιτικό γάμο, στο Δήμο …………… (βλ. το προσκομιζόμενο μετ’ επικλήσεως από τους αιτούντες αντίγραφο του από 03/09/2024 αποσπάσματος Ληξιαρχικής Πράξης Γάμου του Δήμου ………, σε συνδυασμό με το από 28/11/2024 πιστοποιητικό οικογενειακής κατάστασης του Δήμου Θεσσαλονίκης).
Από το γάμο τους αυτό δεν έχουν αποκτήσει, μέχρι σήμερα, βιολογικά ή άλλα θετά τέκνα (βλ. το αμέσως ως άνω αναφερόμενο από 28/11/2024 πιστοποιητικό οικογενειακής κατάστασης). Ενόψει τούτου, προχώρησαν σε διακρατική υιοθεσία ενός ανήλικου τέκνου από τη Σιέρρα Λεόνε, η οποία πραγματοποιήθηκε νόμιμα, σύμφωνα με το δίκαιο της Σιέρα Λεόνε, το οποίο είναι το δίκαιο της ιθαγένειας του υιοθετούμενου τέκνου, και κατόπιν σχετικής αίτησής τους, εκδόθηκε η με αριθμό ……….. απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου (Τμήμα Οικογενειακών Υποθέσεων) της Σιέρα Λεόνε, ακριβές αντίγραφο της οποίας προσκομίζουν οι αιτούντες στην αγγλική γλώσσα με ακριβή και επικυρωμένη μετάφρασή της στην ελληνική γλώσσα, με την οποία οι αιτούντες κηρύχθηκαν θετοί γονείς του ανήλικου θήλεος τέκνου, της ……….. με επώνυμο ……….., που γεννήθηκε στις …………… στη Σιέρα Λεόνε, καταγωγής Σιέρα Λεόνε, βιολογικού τέκνου του ……………… και με βιολογική μητέρα την ……………, παρασχέθηκε στους αιτούντες η άδεια να υιοθετήσουν την ανήλικη, να πάρουν την ως άνω ανήλικη εκτός Δικαιοδοσίας του Δικαστηρίου της Σιέρα Λεόνε αν χρειαστεί, καθώς και να αλλάξουν το όνομα της ανήλικης εφόσον το επιθυμούν, όπως άπαντα τα ανωτέρω προκύπτουν από το περιεχόμενο της υπό αναγνώριση απόφασης, ήτοι της με αριθμό …………….. απόφασης του Ανώτατου Δικαστηρίου (Τμήμα Οικογενειακών Υποθέσεων) της Σιέρα Λεόνε, από κοινού με το υπ’ αριθμό …………… Πιστοποιητικό Γέννησης της Εθνικής Αρχής Αστικής Κατάστασης της Δημοκρατίας της Σιέρρα Λεόνε, τα οποία συντάχθηκαν στην αγγλική γλώσσα και προσκομίζονται μετ’ επικλήσεως με επιμέλεια των αιτούντων σε ακριβή μετάφραση στην ελληνική, νομίμως επικυρωμένα από δικηγόρο. Ακολούθως, μετά την έκδοση της ως άνω απόφασης, εκδόθηκε το με αριθμ. ………….. πιστοποιητικό γέννησης από την Εθνική Αρχή Αστικών Καταχωρήσεων της Δημοκρατίας της Σιέρα Λεόνε, όπου καταγράφεται ως ονοματεπώνυμο αυτής «………………» και ως γονείς τους αιτούντες (βλ. τα προσκομιζόμενα μετ' επικλήσεως από τους αιτούντες ακριβή αντίγραφα των ως άνω εγγράφων, συνταχθέντα στην αγγλική γλώσσα με τη συνημμένη σε αυτά μετάφραση στην ελληνική γλώσσα).
Επιπλέον, η υπό αναγνώριση απόφαση έχει αποκτήσει ισχύ δεδικασμένου, κατά το δίκαιο της Σιέρα Λεόνε, καθόσον από το περιεχόμενό της αναφέρεται ότι αυτή είναι πλήρης, μόνιμη και αμετάκλητη. Από την ως άνω σημείωση επί της υπό αναγνώριση απόφασης, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι, όπως προαναφέρθηκε, η υιοθεσία που απαγγέλθηκε με την υπό αναγνώριση απόφαση καταχωρήθηκε από την Εθνική Αρχή Αστικών Καταχωρήσεων της Δημοκρατίας της Σιέρα Λεόνε και εκδόθηκε το σχετικό πιστοποιητικό γέννησης του ανήλικου τέκνου, στο οποίο η ανήλικη αναγράφεται με το επίθετο του πρώτου των αιτούντων, αμφότεροι δε οι αιτούντες αναφέρονται ως γονείς αυτής, αποδεικνύεται ότι η υπό αναγνώριση απόφαση υιοθεσίας έχει καταστεί αμετάκλητη. Σημειωτέον δε, ότι οι ως άνω βιολογικοί γονείς του προς υιοθεσία τέκνου δεν στερήθηκαν το δικαίωμα συμμετοχής τους στη συγκεκριμένη δίκη και ότι παρείχαν την απαιτούμενη συναίνεσή τους για την έκδοση της απόφασης υπέρ των αιτούντων για την υιοθεσία της ανήλικης, όπως προκύπτει από το περιεχόμενο της υπό αναγνώριση απόφασης. Επιπλέον, το ως άνω δικαστήριο της Σιέρα Λεόνε είχε δικαιοδοσία για την έκδοση της ανωτέρω απόφασης, κατά το ελληνικό δίκαιο, ως δικαστήριο στην περιφέρεια του οποίου η υιοθετούμενη ανήλικη είχε τη συνήθη διαμονή της (άρθρο 800 παρ. 1 ΚΠολΔ), ενώ όπως προκύπτει από το περιεχόμενο της υπό αναγνώριση απόφασης, το Ανώτατο Δικαστήριο (Τμήμα Οικογενειακών Υποθέσεων) της Σιέρα Λεόνε, για την απαγγελία της εν λόγω υιοθεσίας εφάρμοσε το ουσιαστικό δίκαιο της Σιέρα Λεόνε, ως δίκαιο της ιθαγένειας του υιοθετούμενου τέκνου, έκρινε δε ότι πληρούνται όλες οι απαιτούμενες κατά το νόμο προϋποθέσεις για την υιοθεσία και ότι οι αιτούντες είναι κατάλληλα και σωστά άτομα να υιοθετήσουν την ανήλικη.
Δεδομένου βέβαια, ότι όπως προελέχθη στη νομική σκέψη της παρούσας, βάσει του άρθρου 23 παρ. 1 ΑΚ, λόγω της ελληνικής ιθαγένειας των αιτούντων έπρεπε να εφαρμοσθεί για τη σύσταση της υιοθεσίας όχι μόνο το ουσιαστικό δίκαιο της Σιέρρα Λεόνε, αλλά και το ελληνικό δίκαιο, στην προκείμενη περίπτωση, το εφαρμοσθέν δίκαιο θέτει παρόμοιες προς το Ελληνικό δίκαιο προϋποθέσεις σύστασης υιοθεσίας ανηλίκου τέκνου και δη προβλέπει διαφορά ηλικίας μεταξύ υιοθετούντων και υιοθετούμενου, ο θεσμός, δε, της υιοθεσίας διαπνέεται και επικεντρώνεται στο συμφέρον του υιοθετούμενου, συνακόλουθα, το εφαρμοσθέν δίκαιο οδηγεί κατ’ αποτέλεσμα στις ίδιες λύσεις με την προβλεπόμενη από τους ημεδαπούς κανόνες προσέγγιση, ενώ σε κάθε περίπτωση, στην προκείμενη περίπτωση, πληρούνται και όλες οι ουσιαστικές προϋποθέσεις υιοθεσίας που προβλέπει το ελληνικό δίκαιο για τους αιτούντες θετούς γονείς (άρθρα 1542, 1543 και 1544 ΑΚ), αφού οι αιτούντες έχουν δικαιοπρακτική ικανότητα, έχουν συμπληρώσει αμφότεροι κατά το χρόνο τέλεσης της υιοθεσίας το τριακοστό (30ο) έτος της ηλικίας τους, χωρίς να έχουν υπερβεί το εξηκοστό (60ο) και είναι μεγαλύτεροι από την υιοθετούμενη τουλάχιστον κατά δεκαοκτώ (18), αλλά όχι περισσότερα από πενήντα (50) έτη.
Κατ’ ακολουθίαν των ανωτέρω, ενόψει του γεγονότος ότι δεν υπάρχει λόγος, ο οποίος να αποκλείει την αναγνώριση του δεδικασμένου στην Ελλάδα της υπό κρίση αλλοδαπής απόφασης, πρέπει η υπό κρίση αίτηση να γίνει δεκτή και ως προς την ουσιαστική της βασιμότητα, κατά τα ειδικότερα οριζόμενα στο διατακτικό. (…)»
